Με οδύνη και θλίψη πληροφορηθήκαμε την απώλεια του εκλεκτού συμπατριώτη μας, του αγαπημένου φίλου, του ξεχωριστού ανθρώπου, του Φίλιππου Ολυμπίτη.

            Στην τοπική κοινωνία μας, η είδηση του θανάτου προκάλεσε πόνο.

            Γιατί, επί τριάντα και πλέον έτη πάλεψε και πέτυχε πάρα πολλά.

Έκανε το όραμά του, πράξη.  

            Συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με την υπόθεση των Ατόμων με Αναπηρία, με αφοσίωση, αυτοθυσία και επίπονη προσπάθεια.

            Επιδόθηκε σε έναν αδιάκοπο αγώνα δημιουργίας, ανιδιοτέλειας και κοινωνικής προσφοράς.

            Τα αποτελέσματα της δουλειάς του, τα βλέπουμε, τα θαυμάζουμε και μας κάνουν υπερήφανους.

Το παράδειγμα της ζωής του, τον κατέστησε πρότυπο, άξιο επιβράβευσης.

Κέρδισε τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων ανεξαιρέτως, γιατί πορεύτηκε με συνέπεια και καρτερικότητα, γιατί δεν φοβήθηκε την ευθύνη και την δουλειά, γιατί αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου, στην υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου.   

            Ο Δήμος Καλυμνίων με την υπ’ αριθμ. 133/12-11-2024 (ΑΔΑ: 99ΧΔΩΕΞ-9ΝΑ) απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, έδωσε την ονομασία με τίτλο: Κέντρο Στήριξης Ατόμων με Αναπηρία Καλύμνου ΦΙΛΙΠΠΟΣ Μ. ΟΛΥΜΠΙΤΗΣ   στο δημοτικό ακίνητο – κτιριακό συγκρότημα, που ευρίσκεται στο Άργος Καλύμνου και αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για την προσωπική διαδρομή του και για την μνήμη του.    

             Με τη σεμνότητα του, την γνησιότητά του, την πηγαία καλοσύνη του και την καθαρή προσήλωσή του στην φροντίδα των συνανθρώπων του, κατέκτησε πανάξια περίοπτη θέση στην καρδιά και τη σκέψη όλων μας.   

            Αποχαιρετούμε στο ταξίδι της αιωνιότητας, έναν αυθεντικό εκφραστή του εθελοντισμού, με αισθήματα ευγνωμοσύνης και αγάπης για όσα προσέφερε στον τόπο μας.

            Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του.

            Κάλυμνος,  15/04/2025

Την Κυριακή του Πάσχα του 1914, στην Ανατολική Θράκη, ξεκίνησε μια συστηματική εκστρατεία διωγμών και βίας κατά των Ελλήνων που ζούσαν στην περιοχή. Οι Νεότουρκοι με μεθοδικό και προμελετημένο σχέδιο, επιτέθηκαν σε ολόκληρα χωριά, αναγκάζοντας εκατοντάδες οικογένειες να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες.

Από τις πρώτες ώρες εκείνης της ημέρας ξεκίνησαν μαζικές επιθέσεις. Οι δυνάμεις χρησιμοποιούσαν βία και άλλα μέσα για να εξαναγκάσουν τους κατοίκους να φύγουν. Οι επιθέσεις συνοδεύονταν από λεηλασίες, υποχρεωτική εκποίηση περιουσιών και καταστροφές, αφήνοντας πίσω τους καταστροφή όχι μόνο σε ανθρώπινες ζωές αλλά και σε πολιτιστική κληρονομιά.

Το γεγονός αυτό δεν ήταν απλώς ένα απομονωμένο επεισόδιο βίας, θεωρείται η αρχή ενός μακρόχρονου κύκλου διωγμών που αργότερα εκδηλώθηκαν στη γενοκτονία των Ελλήνων στις περιοχές της Μικρασίας και του Πόντου. Οι βιαιοπραγίες εκείνης της ημέρας συνέβαλαν στη δημιουργία ενός ιστορικού κεφαλαίου με αμέτρητες απώλειες, τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και σε πολιτιστικά στοιχεία.

Με την πάροδο των χρόνων, οι Θράκες διεκδίκησαν την αναγνώριση της τραγικής αυτής ημέρας. Η 6η Απριλίου έχει πλέον καθιερωθεί επίσημα ως Ημέρα Μνήμης του Θρακικού Ελληνισμού (ΦΕΚ 136/Α/2022 και ΦΕΚ 1/Α/2025), ώστε να τιμηθεί η μνήμη των θυμάτων και να διαφυλαχθεί η ιστορική αλήθεια για μελλοντικές γενιές.

Το Μαύρο Πάσχα του 1914 αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία του Θρακικού Ελληνισμού. Με την επίσημη αναγνώριση και τιμή της 6ης Απριλίου, οι Θράκες και όλος ο Ελληνισμός έχουν τώρα τη δυνατότητα να θυμούνται, να μαθαίνουν και να διεκδικούν τη δικαιοσύνη για όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα.

Δείτε σχετικό βίντεο